Een koninklijk advies voor een beter Nederland

Ik ben dat met hem eens.

Wie de achtergrond achter deze woorden wil weten kan een beroep doen op Google. Het is verder niet relevant voor mijn stukje maar ik vind het wel prachtig dat hij dat gezegd heeft.
En... dat ie er geweest is.
En dat het indruk gemaakt heeft.

Kleine Huisjes is een dorp met ongeveer tachtig inwoners op het Groninger Hogeland; een vergeten uithoek waar in de zeventiger jaren hordes kunstenaars en langharig werkschuw tuig is neergestreken die zich inmiddels gemengd hebben met de oorspronkelijke bewoners.
Men spreekt er koeterwaals, een Gronings dialect dat zelfs voor Stadtjers onnavolgbaar is.

Vanuit de Randstad is het Hogeland het dichtstbijzijnde buitenland. Mevrouw Verschuur en ik komen er graag. We hebben er een geheime schuilplaats waar we regelmatig met de vluchtauto naar toe rijden. Over een paar dagen is dat weer zo ver.
Wanneer we er zijn dan ben ik gearriveerd waar ik dit stukje had willen beginnen; in Kloosterburen, vijfhonderd meter van Kleine Huisjes. Daartussenin ligt nog Molenrij, maar dat terzijde.

Ik vraag mij dan vaak af, lieve vrienden en vriendinnen van het bordspel, wordt er op het Hogeland ook serieus gebordspeld? Staan er in Kleine Huisjes Kallaxen? Die hippies die ooit in Den Andel zijn neergestreken, spelen die inmiddels meer dan Twister?

Vandaar dit stukje, dat vooral ook een oproep is. Ergens in de komende weken wil ik het spel Grunn (inclusief alle extra kaarten) spelen om het een DickVoormekaarwaarde geven. Ik nodig daar medespelers voor uit die willen aanschuiven. Lokale medespelers dus. Bij voorkeur Hogelanders, maar het mag ook import zijn.
Misschien is dit stukje dan ook een startpunt voor een Spellenclub op het Hogeland.