Geboren zijn in het verkeerde lichaam... kent u die uitdrukking?

Gisteravond heb ik, in overigens prima gezelschap, een fantasy game gespeeld.
Het was een deckbuilder, met poppetjes, op een heel groot speelbord met een donker landschap uit een gedroomde wereld met bergen en valleien en dorpen en steden. Er waren droomfiguren bij (dat van mij was best een lekker wijf met fantastische borsten in een diep decolleté). Er lagen glimmende resources en allerlei poespas op tafel. Het kon niet op. Wanneer het je stijl is, dan kan ik me voorstellen dat je het heel mooi zou vinden. Je had er bij moeten zijn!

Ik vroeg me af: als ik hier fan van zou zijn, zou ik mijn huis zo kunnen inrichten? En zo ja: hoe moet je het dan schoon houden? Moet mijn hond dan ook verkleed? En wat zouden de buren ervan zeggen?

In het spel wordt een verhaal verteld. Daar moet je naar luisteren, want dat is "de Setting". Ik denk dan: Kwam ik hier nu om een spel te spelen of om naar een spreekbeurt te luisteren?

De tekst op de kaarten is verzonnen. En niet zo'n beetje ook. Maar dan wel op een manier waarvan je denkt: Zoiets verzin je niet.
Het verhaal begint met dat er een koning dood is. Die man heeft een hele vreemde naam. Die heb ik dus niet onthouden. Waarom heet zo'n man niet gewoon Koning Hans? Ik moest denken aan Elon Musk, zo'n man die zijn kinderen ook van die rare namen geeft. Waarom doen mensen dat eigenlijk? In Bommelsteijn woont een professor: Prlsttzwtsjz; Arie Prlsttzwtsjz. Die man had nog ouders die begrepen dat je er iets aan kunt doen, aan een rare achternaam... dat je erge dingen niet per se nóg erger hoeft te maken.
Enfin... die koning was dus dood.
Hij had zelf niet voor opvolging gezorgd en dus lag het rijk te grabbel met enge legers aan de horizon maar koene ridders om het land met list en leugens daar weer tegen te beschermen.

Toestanden mense, toestanden!

Ik dacht: laat die doos dicht, dan kraait er geen haan meer naar. Laat dat karton het zelf uitzoeken. Waarom moet ik daar weer een vrije avond aan opofferen? Waarom moet ik dat op gaan lossen?

Jullie begrijpen het misschien al aan de ondertoon van mijn inleiding: fantasy games zijn niet direct mijn ding.
Of misschien juist wel ... want anderhalf uur later had ik het spel gewonnen.

Dus nu zit ik verschrikkelijk in dubio.

En ik zit ook met een flink slaapgebrek, want door mijn dubio heb ik de hele nacht niet kunnen slapen.
Ik vraag me af: als ik mijn allereerste potje fantasy meteen al win heb ik dan al die jaren niet de verkeerde spellen gespeeld?
Ben ik wel geboren met de juiste spellenvoorkeur? Heb ik niet al die jaren in het verkeerde spellenlichaam gewoond?
Jarenlang doe ik mijn best om Euroworkerplacementspellen te begrijpen en te winnen... dat lukt maar zeer mondjesmaat en mijn povere succesjes zijn op de vingers van een plankzager te tellen.

Maar nu, nu begrijp ik pas waarom: het heeft er alle schijn van dat ik in het diepst van mijn persoonlijkheid een volkomen ander type speler ben en dat ik dat al die jaren hardnekkig heb onderdrukt.

Ik heb in feite een heel andere spellenvoorkeur.
Ik wilde dat gewoon nooit erkennen.
Want ik schaamde mij eigenlijk.
En geef mij eens ongelijk!

Maar nu is het dus tijd om uit de kast te komen. En net als in al mijn manische bevliegingen ga ik ook hier met een gestrekt been in: Ik ga LARPen, word lid van een RPGclub, waar ik een NPC wil zijn.
En al mijn spellendozen verf ik zwart.

Hallelujaa