Ik help je wel hoor... ik ben toch je vriend?
Ondanks alle serieuze weerwaarschuwingen en het advies om thuis te blijven en ramen en deuren gesloten te houden was ik gisteren op een bordspeldag. Buiten vielen de mussen van het dak, binnen was het een graad of 20, 22 en ik heb me er kostelijk geamuseerd (en dan druk ik mezelf nog voorzichtig uit).
Waar het dan wel aan ligt? Aan de vrijwilligers! Om keer-op-keer een geslaagde spellendag te organiseren is er een goed team nodig. Mensen die er zorg voor dragen dat iedereen het naar de zin heeft, zonder dat je als bezoeker in de gaten hebt dat er voor je gezorgd wordt. Ik denk dat ze dát in Alphen aan den Rijn perfect voor elkaar hebben.
Na ongeveer een dozijn verenigingen in de Randstad te hebben bezocht kom ik nu een poosje bij Spellen aan den Rijn waar ik het geweldig naar mijn zin heb. Zoiets ligt niet aan het spelaanbod (wat overal min-of-meer hetzelfde is), het ligt ook niet persé aan de medespelers (ik zie dezelfde mensen op verschillende plekken), het ligt ook niet aan de ruimte (hoewel dat wel meehelpt).
Waar het dan wel aan ligt? Aan de vrijwilligers! Om keer-op-keer een geslaagde spellendag te organiseren is er een goed team nodig. Mensen die er zorg voor dragen dat iedereen het naar de zin heeft, zonder dat je als bezoeker in de gaten hebt dat er voor je gezorgd wordt. Ik denk dat ze dát in Alphen aan den Rijn perfect voor elkaar hebben.
Denk ik.
Maar ik weet het niet zeker, want je merkt er eigenlijk niks van... en dat is fijn.
U wilt voorbeelden?
Er is een gezamenlijke maaltijd. Chinees buffet. Dat kost je een tientje. Na afloop wordt er voor je afgewassen. Dat klinkt vanzelfsprekend... maar thuis moet je het zelf doen. Denk daar maar eens over na.
Er was een warmteprotocol. Iedereen kreeg een flesje gekoeld water. Niet nodig; het was heerlijk koel in de zaal. Maar er was over nagedacht, dat vond ik cool..
Spellen aan den Rijn is geen vereniging met een ledenbestand en een stoffige spellenbibliotheek waar de contributie van leden in verdwenen is. Je speelt er met de spellen uit de persoonlijke verzamelingen van de vrijwilligers (inderdaad: de spellen van de vrijwilligers).
Volgens mij zijn het dus de vrijwilligers die het verschil maken tussen deze club en andere clubs (die vrijwel allemaal verenigingen zijn met een bestuur en leden).
Waarom schrijf ik dit?
Eerder deze week was ik nogal verbaasd nadat ik hoorde dat MeerSpelers, de club uit Zoetermeer, op de drempel staat om zich te laten inpalmen (ik kan er geen ander woord voor vinden) door Phoenix.
Ik vroeg me af: waarom?
Desgevraagd aan een bestuurslid van Phoenix kreeg ik tamelijk wollige antwoorden als
"Het past in onze visie".
"De mensen van MeerSpelers kunnen dan ook in Leiden en Capelle aan den IJssel gaan spelen".
"Phoenix krijgt meer armslag met de contributie van de MeerSpelers en dat is een win-win sitiatie voor iedereen."
"De financiële positie van MeerSpelers is niet sterk. Met ónze ervaring kunnen wij daar in bijstaan."
Het klonk nogal elitair en ik kreeg er een "duhhuh-gevoel' bij.
Wanneer een grotere partij zich opwerpt als onbaatzuchtige redder in nood van een kleintje dan floepen bij mij de argwaanlichtjes aan, zeker wanneer de grote partij een heel matige "gezelligheidreputatie" heeft (en dan druk ik me nog voorzichtig uit).
Allerbeste MeerSpelers, Lieve Spellen aan de Rijn. Waarom gaan jullie niet met elkaar praten? Qua sfeer en beleving passen jullie uitstekend bij elkaar. Jullie denken hetzelfde en werken volgens hetzelfde concept. Jullie bezoekers zijn ook grotendeels dezelfde.
Bovendien is er één ding dat jullie beiden hebben bewezen: er is behoefte aan iets ánders dan Phoenix, niet aan meer van hetzelfde.
Bovendien is er één ding dat jullie beiden hebben bewezen: er is behoefte aan iets ánders dan Phoenix, niet aan meer van hetzelfde.
Deel dit artikel