Spijt hebben als haren op je hoofd

Spijt is een resultaat van een beslissing of actie die wij zelf hebben genomen en waarvan we wensen dat we dat niet gedaan hebben.

Zo worstelde ik gisteren met een enorm spijtgevoel. Ik heb wel vaker spijt maar zoveel als gistermiddag, dat komt niet vaak voor.
"Hoe kwam dat, Dick?" merk ik u denken.
U bent inmiddels al tot hier gevorderd met mijn nieuwe stukje en bent nu natuurlijk ook nieuwsgierig naar wat ik daar verder over kwijt wil.
Nou, dat zal ik u vertellen.
Mevrouw Verschuur en ik hebben een camper. We noemen dat ding "Vluchtauto" of "Getaway Car" al naar gelang de oorzaak van het gebruik. Maar dat terzijde.

Een paar weken geleden ontdekte ik de mogelijkheid om te bordspelspelen op maandagavonden in The Sacred Heart in Ammerzoden.
"Dat is een leuk idee!" dacht ik en toen ik er ook nog een boerencamping op loopafstand bij vond was een beslissing snel genomen.
En precies dáár zou ik spijt van krijgen, want ik had buiten het weer gerekend.

Vrijdagochtend bereidde mevrouw Verschuur mij al enigszins op mijn verkeerde beslissing voor:
"Zeg Dik, heb je het weerbericht gezien?"
Het was de manier waarop ze "Dik" zei en dat vileine toontje waardoor ik al nattigheid had moeten voelen.
"Neuh.. wat is daar mis mee?"
"Nou, vierendertig graden, zware onweersbuien, plaatselijk tot 60mm neerslag, windstoten tot 140km/uur en hagelstenen tot 3cm doorsnee."
"In Ammerzoden?"
"Ik wil je alleen maar waarschuwen... dat je later geen spijt krijgt."

Nu ben ik er in de loop der jaren door mevrouw Verschuur van overtuigd dat al onze goede beslissingen door haar genomen zijn en alle verkeerde beslissingen door mij. Zoiets werkt bij mij als een lap op een rode stier. Vastbesloten om het tegendeel te bewijzen maakte ik de €78,- van de reservering op dat very moment over.
Hoppa!
Iets waar ik later óók veel spijt van zou krijgen.

De reis naar Ammerzoden was er een die herinneringen opriep aan onze fietstocht, vroegâh, van Broome naar Perth. De camping ook. Er heerste een verzengende hitte en er was geen streepje schaduw. Op een vierkant veld keken hoogbejaarden in ondergoed vanaf de zijkant toe hoe wij het in ons hoofd haalden om ons in dit weer te willen bewegen. Alle caravans stonden keurig uitgelijnd naast elkaar met daarbij telkens twee dezelfde electrische fietsen. Het gras en alle andere begroeiing lag als stro op de gebarsten kleigrond. Bella lag amechtig te hijgen onder de auto.

Intussen deed mevrouw Verschuur merkbaar haar best om me te laten merken dat ze me niets wilde verwijten.
Dat werkte.
Ik ging me schuldig voelen.

Exact om half zes vulde het veld zich met de geur van bbq-aanmaakblokjes.
Het kwam van alle kanten
En het was windstil.

Dat was het moment dat ik brak.
"Ik geloof dat ik heel misschien een verkeerde beslissig heb genomen."
"Dat kun je wel zeggen, ja!"
"Neem je het me kwalijk?"
"Is dat te merken?"
"Een beetje wel, ja."
"Kijk eens naar Bella, ze weet niet waar ze moet kruipen om uit de hitte te blijven"
"..."
"Heb je al betaald?"
"Ja, helaas wel"
"Dik, Ik moet sterk denken aan dat verhaal van die mensen die een prachtig huis hebben dat van alle gemakken is voorzien en dat in de zomer heerlijk koel is. Een huis waaraan ze een eerbiedig vermogen hebben gespendeerd om dat naar hun eigen wens te verbouwen. En dat ze daarna op vakantie gaan naar een plek waar ze op een heet strand gaan liggen puffen en dysenterie krijgen van fout eten. En dan een pijnlijke dood sterven."
"De toiletten zijn hier kraakhelder... dat dan weer wel."
"Dik, luister: als we nú inpakken, nú, dan zijn we vóór 10 uur weer thuis. Dan slaap je in een koele slaapkamer zonder muggen, Dan heeft Bella het naar haar zin en dan kunnen we morgen de hele dag een of twee lange bordspellen spelen. "
"..."
"En als we blijven ga ik hier héél erg chagrijnig worden. Houd daar ook rekening mee."

En zo kon het gebeuren dat ik vanmorgen vol blijde verwachting de Big Box van The Village op de mat van de Arena legde en alles uiteindelijk nog met een tevreden sisser afliep. Een win-win-win situatie, wanneer ik Bella meereken.
Hallelujaaaa!