Verzeild in Pieterzijl
Mevrouw Verschuur had met onze vluchtauto koers gezet naar een nog onontdekt gebied: Pieterzijl. U had daar vast nog nooit van gehoord, vrienden en vriendinnen van het bordspel; van Pieterzijl. In onze culinaire vriendenkring echter geniet het gehucht grote faam vanwege de viswinkel van Gaele Postma. Maar dat terzijde.
Mevrouw Verschuur - die verantwoordelijk is voor het onderhoud van die tak van ons adressenbestand en database - vond echter dat we er ook over mee moesten kunnen praten, over die viswinkel, en zo verzeilden we in Pieterzijl.
Dat klinkt als de titel van een boek uit de Bob Evers serie. Ik noem Heibel in Honoloeloe, Trammelant in Trinidad, Verzeild in Pieterzijl.
Maar nu zwaai ik wel erg ver uit koers.
Enfin. Bij de les blijven - toch altijd wel een thema in mijn hoofd.
We zijn dus waar mevrouw Verschuur ons wilde hebben.
Word ik vanochtend wakker en hoor ik, heel vaag, het geluid van het schudden van een deck kaarten en het bekende tok-tok-tok van het verplaatsen van een stukje hout op een stuk karton.
Mevrouw Verschuur, die er ook wakker van geworden was, stootte me aan en zei:
"Dik: (ze noemt mij altijd Dik) "Dik... buiten speelt iemand een spel. Ik zweer het!"
Omdat ik toch moest plassen besloot ik tot een rondje over de camping. Daar was alles nog in diepe zondagsrust.
Hier kwam die herrie dus niet vandaan.
Ik dacht aan een specht. Maar dat zou vreemd zijn - zelfs in Groningen - omdat spechten zich in de nazomer niet zo uitsloven.
Buiten de camping, op de weg, was het geluid het sterkst. Overigens moet u de term "weg" niet al te letterlijk nemen, hier in het lage noorden is de beschaving en het comfort van hedendaagsche wegenbouw nog niet overal doorgedrongen. Wij noemen Groningen dan ook wel het Afrika van het noorden.
Ik stond mijzelf daar dus, met mijn trouwe hond, tussen de potholes op de weg te ergeren, toen ik ineens zag waar dat geluid vandaan kwam.
Recht voor me, op een steenworp zoals de kraai vliegt, zag ik Huize Heije: het infame bordspelparadijs van het Lage Noorden.
Hoe krijgt zo iemand het voor elkaar om precies daar te gaan wonen waar mevrouw Verschuur en ik één weekendje van onze zuurverdiende rust willen genieten.
