Soms kom je van die spelletjes tegen, die eigenlijk helemaal geen lange review behoeven. Gewoon omdat ze uniek en goed zijn sterk door hun eenvoud. Die zowel gelaagd als ongelaagd zijn en zowel voor kleine kinderen als volwassenen heel interessant kunnen zijn. Similo is zo’n pareltje. Onlangs kwamen er twee nieuwe versies uit: 10 Years of Horribleness en Board Games 2024 (collectors Item van Spiel) en werd er een nieuwe versie met dinosaurussen aangekondigd. Ken je het spel nog niet? Dan vinden wij het hoog tijd worden dat je de dit coöperatieve psychologische raadspelletje eens leert kennen.
Eigenlijk is elke versie van Similo hetzelfde: Een dek met kaarten in een bepaald thema. De afbeeldingen hebben door het gedeelde thema zowel overeenkomsten als verschillen. En daar is het nou precies om te doen: aan de hand van verschillen en overeenkomsten kaarten raden en ontmaskeren.
Wat gaan we doen?
Eén van de spelers (hint-gever/ clue giver) trekt een kaart en bekijkt deze, om deze vervolgens door een dek van twaalf willekeurige kaarten uit de stapel heen te schudden en voor zich te leggen in een grid van drie bij vier. Het is aan de overige spelers om te raden welke kaart zojuist getrokken is en om welke van de twaalf kaarten in het grid het gaat. Het leuke in dit spel is echter dat de speler die de kaart getrokken heeft niet mag communiceren over de kaart. De spelers die raden mogen wel met elkaar overleggen maar kunnen geen vragen stellen. In plaats daarvan mogen er aanwijzingen gegeven worden aan de hand van kaarten. De hintgever mag vijf kaarten op handen nemen en deze gebruiken om aanwijzingen te geven. Dit gaat in een aantal rondes. Er mag per ronde één kaart gespeeld worden. Dit kan op twee manieren:
- 1. Je legt een kaart verticaal. Dit betekent dat de gespeelde kaart een overeenkomst heeft met de te raden kaart.
- 2. Je legt de kaart horizontaal Dit betekent dat de gespeelde kaart juist verschilt van de te raden kaart en het hoogstwaarschijnlijk dus niet is.
Na het leggen van de kaart mogen de raders overleggen welke kaart(en) zij dan denken dat het in ieder geval niet is/zijn, om deze zo uit het grid te halen (of bv om te draaien). De eerste ronde wordt er één kaart weggehaald, de tweede ronde twee, de derde ronde drie en de vierde ronde vier. Voor wie meegeteld heeft, dan blijven er dus twee kaarten over. Hieruit moeten de raders kiezen welke kaart zij dachten te moeten raden. Heb je het goed, dan heb je het spel gezamenlijk gewonnen. Heb je de kaart niet goed, óf stopt het spel al eerder doordat ergens tijdens de eerdere rondes de goede kaart al uit het spel wordt gehaald, dan heb je het spel verloren. Je speelt dus niet tegen elkaar maar mét en je zal wanneer je aanwijzingen geeft dus ook echt je medespelers de goede richting op willen sturen. Na elke ronde mag de hand met kaarten wel aangevuld worden tot vijf, zodat er steeds uit vijf kaarten te kiezen is voor een aanwijzing.
Wat vind ik er van?
Ik denk dat dit een gevalletje “You love it, or you hate it is”. Het spel is namelijk zo flinterdun dat ik snap dat mensen dit een niemendalletje vinden. Echter, ik vind het tegenovergestelde. De grote psychologische werking van dit spel zorgt voor veel meer diepgang dan je zou denken. Want net zoals in spellen als bijvoorbeeld Dixit, zul je je moeten verdiepen in hoe het brein van je medespelers werkt. Je zult zonder elkaar te mogen spreken moeten inschatten wat iemand met een aanwijzing bedoelt. Om wát in de afbeelding gaat het precies? De kleur, de vorm, het soort? En daarin moeten de raders het dan ook nog weer met elkaar eens zijn. En net als je denkt te weten welke richting de hint-gever je probeert op te sturen, komt er een horizontale kaart die dat weer tegenspreekt. Dat is anderzijds ook handig, want dan kun je goed uitdokteren om welke hint het dan zojuist wél ging. Sowieso is het een mindfuck dat je juist de kaarten er uit moet halen die het niet zijn. En die het wel zijn laat je dus zo lang mogelijk open liggen. Een soort omgekeerd denken omdat je geneigd bent aan te wijzen die je denkt dat het wel zijn.
Zelf heb ik niet alle versies in huis. Want dat zijn er inmiddels veel. De vormgeving is altijd even prachtig en zit door de makers zó slim in elkaar er is goed nagedacht over een balans, zodat er ook daadwerkelijk goede hints te geven zijn, dusdanig dat je als je niet uitkijkt op het verkeerde been gezet kan worden. Zelf testte ik de 10 Years of Horribleness uit. Daar was ik een beetje sceptisch over omdat het in feite een soort promo-versie is waarin de spellen van uitgever de Horrible Guild centraal staan, maar eigenlijk is deze versies nu één van mijn favorieten. De diversiteit van de kaarten is zo mooi, dat ik m wat moeilijker en daardoor leuker vind dan eerdere versies van Similo die ik heb. Hetzelfde geldt voor de Board Games 2024 versie.
Je zou je kunnen afvragen of je meerdere versies van dit spel in huis zou moeten hebben. Nee, niet persee. Het spel is hetzelfde. Máár persoonlijk vind ik het erg leuk om af te wisselen en heb dus meerdere versies in huis. Nog leuker is het om bijvoorbeeld te combineren en het zo moeilijker te maken. Dit bijvoorbeeld door de te raden kaart uit de ene versie te halen, maar de hint te geven uit een andere versie. Zo kun je zorgen voor afwisseling en herspeelbaarheid en je kunt je onderwerp, kaarten en moeilijkheid aanpassen op het gezelschap waarmee je speelt.
Similo is bij uitstek zo’n spel wat altijd even tussendoor kan. Nauwelijks opzet tijd. Nauwelijks uitleg. Niet te lang, lekker snel tussendoor. Prachtige vormgeving. Je merkt het: ik ben fan. Iedereen moet gewoon minstens één versie van Similo in zijn kast hebben liggen. Doet het altijd goed. En er is inmiddels echt voor ieder wat wils. Ik heb zelf ook nog de Sprookjes in huis, maar er zijn ook versies met geschiedenis, dieren of bijvoorbeeld Harry Potter of Lord of the Rings en de recent aangekondigde dino’s.
Het krijgt van mij een 8. Natuurlijk wel in relatie tot de context, genre en bedoeling. Gewoon een schattig sterk spelletje!
Deze nog nooit geprobeerd hoewel ik een spelletje Dixit op zijn tijd erg leuk vind. Had toch het idee dat dit niet zoveel voorstelde maar door het lezen van deze review ga ik Similo toch eens proberen.