In dezelfde 'batch' als waarin Celtae kwam, zat ook Gods of Rome, en eveneens uitgegeven door Pythagoras Games. Toen ik die uitpakte, de felle kleuren zag, het artwork en dat de doos vooral lucht leek te zijn, daalden mijn verwachtingen. Het maakte allemaal een wat generieke indruk en ik was niet helemaal verkocht. Omdat ik mijn verantwoordelijkheden doorgaans uiteindelijk serieus neem, besloot ik om het regelboek door te nemen en een solo spel te proberen. Tot mijn genoegen was ik een heel prima regelboek aan het lezen. Soms lijkt het erop dat bepaalde zinnen door niet-Engelstalige mensen is opgeschreven, maar de teksten zijn goed verzorgd, de indeling is logisch en de voorbeelden overdadig. Totdat ik bij het solo gedeelte kwam. Toen werd er een Rodney Smith 'gepulled': zoek dat maar lekker zelf uit.
Gods of Rome is een area control spel. Spelers proberen regio's op het bord onder controle te hebben en als ze ervoor kiezen om te scoren, kijken ze per regio of ze aan de voorwaarden voldoen om ze te scoren. Als er gescoord wordt, ga je vooruit op een scoretrack en die track heeft drie momenten waarop de punten voor het einde van het spel worden verzameld. Wie als eerste zo'n moment bereikt, krijgt de meeste punten en die punten worden aan het einde van het spel opgeteld.
Ze hebben in Gods of Rome voor een interessante aanpak gekozen. In plaats van dat je je eigen kleur bent, je eigen stam die gebieden wil controleren, ben je gekoppeld aan een god. Elke god heeft zijn eigen terreintype en die kleur kun je ook niet controleren of scoren. Je hebt dus als het ware uitvalsbases, van waaruit je de rest van het bord gaat proberen onder jouw controle te brengen.
Iedere god heeft drie gebieden, waarmee het totaal van te controleren gebieden op 15 komt. Aan het begin van het spel wordt op een gebied een +1 fiche gelegd, op de volgende een -1 fiche en op het laatste gebied staan drie meeples van de god. Die drie meeples zijn je startmeeples waarmee je gaat proberen andere gebieden te controleren.
Je hebt als je aan de beurt bent de keuze uit drie acties:
- Een actie op je bord spelen
- Een tempelactie nemen
- Scoren
Als je een actie op je bord neemt, kun je kiezen tussen het plaatsen van een meeple uit de voorraad daar waar je ook al een hebt. Je kunt meeples van een gebied naar een aangrenzend gebied verplaatsen en je kunt vechten. Dat betekent domweg dat je in het gebied waar je bent een andere meeple mag verplaatsen naar een aangrenzend gebied.
Interessanter wordt het als je gunsttegels hebt van de goden. Gunsttegels krijg je als je een tempelactie neemt. Je plaatst een van je tokens in de tempel, plaatst een meeple van die god op het bord en neemt dus een gunsttegel. Die gunsttegel kun je inzetten om de actie een boost te geven. Als je bijvoorbeeld een meeple erbij zou plaatsen, mag je nu een tempel neerzetten die niet verjaagd kan worden en een kaart pakken die je actieveld verbetert. Of je mag zoveel meeples als je wilt van waar dan ook in een keer verplaatsen naar een terreintype dat hoort bij de bewuste god. Ten slotte kun je de tegel gebruiken om de god te betrekken in het gevecht. In een keer worden alle andere meeples verplaatst en zolang de god in het gebied staat kan er niets meer bij geplaatst worden.
De tempels zijn het dus waard om te bezoeken; je wilt de gunsttegels hebben. Daarnaast biedt het bezoek aan de tempel nog andere voordelen. Je mag een meeple uit de voorraad plaatsen in het gebied dat hoort bij die god. Daarnaast haal je de god terug van het bord als hij/zij daar staat. Daarmee kun je een gebied weer ontsluiten. Bovendien moet je ook een token bij de tempel hebben om gebieden van die kleur te kunnen scoren.
En dat brengt mij bij de laatste actie: scoren. Als je gebieden wilt scoren, omdat je bijvoorbeeld niets anders meer kunt of je wilt proberen als eerste het moment op de scoringstrack te bereiken, om zo voor de eindtelling je score veilig te stellen, dan moet je aan twee voorwaarden voldoen:
- Je moet een token hebben in de tempel van de god van wie je het gebied wilt scoren;
- En het mag niet je eigen gebied zijn.
Als dat zo is krijg je 1 punt als je de meerderheid hebt, 1 punt als je een +1 fiche in je gebied hebt liggen en je krijgt eventueel punten voor de centrale doelkaarten die voorwaarden hebben waaraan je kan voldoen. Kom je daardoor op het eerstvolgende moment dat er gescoord wordt, dan worden alle tokens verplaatst, zodat alle spelers door het hele spel heen dicht bij elkaar blijven.
Plezier
Ik heb me uitstekend vermaakt. Ik zie wel veel ruimte voor de 'nasty' speler: mensen die het mooi vinden om anderen dwars te zitten. Als je ziet dat iemand een meerderheid heeft in het gebied, en je zorgt ervoor dat je de tempellocatie bezet houdt, is de ander niet in staat te scoren. Je kunt zien of iemand voldoet aan de centrale doelkaarten en dat kun je ook actief dwarsbomen. Dat is denk ik belangrijk voor mensen om te weten. Een 7.
Thema
Je krijgt geen gevoel voor de goden. Er is -in het basisspel- geen onderscheid tussen de verschillende goden. Er is de mogelijkheid om ze iets meer gevarieerde krachten te geven, maar heel spannend wordt het niet. Acties worden wel veel sterker/beter door de inzet van een god, en dat is thematisch natuurlijk logisch: wat voor zin heeft het om je te wenden tot een god als er niets van te verwachten is?
Verder is het mooi vormgegeven, zijn de kleuren fris en vrolijk en is de iconografie helder. Een 7.
Goede en duidelijke regels
Er is weinig te wensen voor wat betreft de regels. Ergens leest het dus wat onwennig, alsof iemand Google Translate heeft gebruikt, of dat er meer woorden zijn gebruikt dan strikt noodzakelijk is. Verder zijn er heel duidelijke voorbeelden, soms te duidelijk, alsof de schrijvers heel bang waren dat ze iets over het hoofd zouden zien. Compleet dus. Een 8.
Voldoening
Dit is een lastige. Heb ik me vermaakt? Jazeker. Vond ik het leuk? Absoluut. Zie ik het spel mogelijk ontsporen? Oh ja. En als het zo'n potje wordt, weet ik niet of ik er per se zoveel voldoening uit ga halen. Een 6.5.
Groei in vaardigheid
De leercurve in dit spel is vrij vlak. Het is niet moeilijk om in te stappen en er zijn ook geen diepgaande strategieën te bedenken om werkelijk beter te worden in dit spel. Zodra je de interactie doorhebt -en daar moet dit spel het vooral van hebben- ben je klaar om dit spel in zijn volheid te spelen.
De score in het spel is iets waar ik nog meer over na wil denken. Er vinden eigenlijk drie races plaats naar een scoringsmoment. Je kunt niet echt een 'run-away-leader' hebben: daarvoor zijn de puntverschillen te klein. De laatste sprint doet er het meest toe. Een 6.5.
En weer een prima 7! Al met al weet het mij aangenaam te verrassen. Er is altijd ruimte voor een laagdrempelig, area control, in your face type spel. Pythagoras Games is on a roll! Eerst heb ik Celtae gespeeld dat, ondanks dat het niet voldeed aan mijn verwachtingen, een prima spel was en nu deze. Leuk om dat te zien van een voor mij onbekende publisher.