Iedereen heeft in de familie- of kennissenkring wel iemand die stapelgek is op uit de kluiten gewassen hagedissen. Zo iemand die uit z'n blote koppie in chronologische volgorde de geologische tijdperken met de daarin voorkomende dinosaurussoorten kan opdreunen. Hoe komt zo'n fascinatie met die monsterachtige, prehistorische wezens eigenlijk tot stand?
Of zijn we wellicht allemaal in meer of mindere mate besmet geraakt met het dinovirus, sinds de verschijning Jurassic Park? Dino's vormen in ieder geval een bijzonder geliefd thema, ook in de bordspellenwereld. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de spellenmakers van Capital Gains Studio uit Singapore zo'n beetje de gehele menagerie uit de beroemde filmfranchise tot de hoofdrolspelers van hun kaartspel Dinoverse maakten.
Het eerste wat opvalt als je het speldoosje uitpakt, is het uitermate stevige materiaal waar de speelkaarten van gemaakt zijn. Pluspuntje. Het artwork, dat op twee gedachten lijkt te hinken (oertijd-achtig én futuristisch) en met behulp van Kunstmatige Intelligentie gegenereerd lijkt te zijn, is van wisselende kwaliteit: de vormgeving van de achtergrond van de Brachiosaurus-kaarten is beduidend minder mooi dan bijvoorbeeld die van de Spinosaurus-kaarten. Minpuntje. Naast de kaarten, de dinosaurusei-fiches en het spelregelboekje treffen we in het doosje ook nog een leerzaam boekje aan, getiteld 'Gamification Guide', met allerlei interessante weetjes over de diverse dinosoorten. Leuk.
Zou Capital Gains Studio vaker zo'n educatieve component aan hun spellen toevoegen, zo vroegen we ons meteen af. Het blijkt dat de spellenmakers zichzelf tot doel hebben gesteld om 'het leren op eenvoudige doch leuke wijze te inspireren.' Aha. Serious Gaming, dus. Ze blijken samengewerkt te hebben met overheidsinstellingen, scholen en multinationals aan projecten die met economie en management te maken hebben, maar ook met meer 'schoolse' zaken, zoals taal en scheikunde. Interessant.
En toch zou ik Dinoverse nou ook weer niet meteen willen scharen onder de categorie van Educatieve Spellen, hoewel er dus wel degelijk een leerzaam element in zit. Het is in de eerste plaats een vermakelijk, niet al te ingewikkeld, maar toch ook wel weer behoorlijk strategisch kaart- en handmanagementspel voor twee tot vijf spelers, waarbij je zowel je persoonlijke kleine groepje van 2 dino's als de in het midden liggende dinosauruskudde moet beheren en manipuleren om aan het eind van het spel, als de Grote Uitroeiingsgebeurtenis plaatsvindt, de meeste overwinningspunten te krijgen.
Het is typisch zo'n spel dat je pas na meerdere keren spelen beter in je vingers krijgt. In eerste instantie doe je eerlijk gezegd eigenlijk maar wat, maar na een tijdje krijg je meer zicht op wat de effecten van de diverse dinosauruskaarten precies zijn, anticipeer je beter en ga je meer berekenend te werk. Maar ... je tegenstanders doen dat natuurlijk ook!
De in totaal elf verschillende dinosoorten die het kaartspel bevat (van Allosaurussen tot Velociraptors) kunnen grofweg ingedeeld worden in herbivoren en carnivoren. Met de vleeseters kun je de Kudde uitdunnen en beïnvloed je de Aflegstapel. De planteneters daarentegen geven je over het algemeen de mogelijkheid om de Kudde uit te breiden én ze hebben vaak verrassende verdedigingsmogelijkheden tegen al dat bloeddorstige carnivorengeweld.
De twee kaarten die je in je persoonlijke dinogroepje hebt, bepalen aan het eind van de serie veldslagen hoe je precies zult gaan scoren (bijvoorbeeld punten krijgen voor het aantal verschillende dino's dat zich in de Kudde bevindt, of juist punten krijgen voor bepaalde soorten die zich in de Aflegstapel bevinden). Aangezien de omstandigheden zich voortdurend wijzigen naar aanleiding van de ingrepen van jou en je medespeler(s) in het prehistorische ecosysteem, is het maar goed dat je ook telkens de mogelijkheid hebt om te opteren voor een andere samenstelling van je duoset scoringskaarten. Wijziging van tactiek is tijdens het spelen van Dinoverse doorgaans zeer raadzaam, met het oog op de veranderende omstandigheden in de Kudde en in de Aflegstapel en de daarmee samenhangende puntentelling, die plaats zal vinden na het verschijnen van de onvermijdelijke Extinctiekaart.
Dinoverse is een heel aardig kaartspel met een aantal boeiende mechanieken, zoals de afwisseling tussen voor iedereen zichtbare kaarten en kaarten die juist gedekt neergelegd dienen te worden, hetgeen al snel een flink beroep op je geheugen doet (maar gelukkig bestaat er ook zoiets als een Gluur-actie). Verder hebben bepaalde dinokaarten een zogenaamd Aankomst-effect als ze in de Kudde arriveren en/of een Ontwaak-effect als ze omgedraaid worden van gedekt naar open. Ook de beperkt inzetbare dinosaurusei-fiches, die een extra actie kunnen opleveren, vormen een leuke toevoeging aan de spelhandelingen.
Wellicht mede door het ontbreken van de gevleugelde pterodactyli in de Dinoverse-reptielenmenagerie stijgt het spel echter niet tot ongekende hoogten. Het artwork oogt zoals gezegd hier en daar wat rommelig en thematisch gezien weet Dinoverse niet echt te verrassen. Anders gezegd: de dinodingen verlopen geheel naar verwachting. Op zich is dat niet erg, want we hebben het spel wel met het nodige plezier gespeeld en er hier en daar nog wat van opgestoken ook. Dat alles brengt ons tot een eindwaardering van zeven van de tien punten.
