+ 31 (0)6 3400 1872      info@bordspelwereld.nl        

A728x90

Selecteer de taal

Reviews

Het Koopmanshuis

Het is geen geheim dat ik een gepassioneerd liefhebber ben van de spellen van Stefan Feld. Terwijl ik dit schrijf, wordt er in mijn hoofd een plaat van Hans de Booij opgezet. Ik vraag ik mij twee dingen af... van wie is die tekst en schrijf je Hans de Booij nu met een eendelige of een tweedelige ij?

Ik hou van alle spellenMijn hart is veel te groot mijn hart is veel te grootDaar ben ik mee geborenEn daar ga ik ook mee dood daar ga ik ook mee dood

Het leven als ADD-er valt om de drommel niet mee. Je wordt door alles afgeleid en om de paar minuten blader je door Google of de Wikipedia, in de hoop op stilte in je hoofd.
Wat onbegonnen werk is ,want voor dat je een antwoord op de ene afleiding hebt, klopt de volgende al weer aan.
Het is een wonder dat ik, ondanks al dat getetter in mijn hoofd, überhaupt nog iets kan produceren dat leesbaar is.

Het was dus Koos Speenhof en het is Hans de Booij. Maar dat terzijde.

En waarom heet het spel waarover ik het vandaag met u wil hebben "The Speicherstadt?". Geen idee! Wat ik wel te weten ben gekomen is dat het spel zijn naam te danken heeft aan de Speicherstadt in het Duitse Hamburg; een complex van pakhuizen, gebouwd tussen 1883 en 1927 op een reeks eilandjes in de rivierbedding van de Elbe. De opslagzone maakt deel uit van een ouder deel van de haven van Hamburg. De eerste magazijnen, gebouwd met baksteen op een fundering met heipalen, werden in 1888 in gebruik genomen.
Ik moest meteen denken aan de Westelijke Eilanden in Amsterdam. Dat is een klein wereldje op zichzelf. Die zijn veel ouder. Sinds halverwege de 17e een zijn er op de Westelijke eilanden pakhuizen en scheepswerven geweest. Zij vormden een belangrijk onderdeel van de sfeer, een combinatie van werken en wonen. Er wordt soms ook wel gekscherend gesproken van "De Mokumse Archipel".
Ik moest ook denken aan Christiania in Kopenhagen, maar dat lijkt hier niet op.

Speicherstadt is een onderdeel van het Hamburgse stadsdeel HafenCity in het district Hamburg-Mitte. Ze is van de Altstadt gescheiden door het water van het Zollkanal en ermee verbonden door acht bruggen.

Maar Speicherstadt is ook een veilingkaartspel van Stefan Feld waarvan ik een review zou schrijven, mits ik niet zo snel afgeleid zou zijn.

Volgens de "promotionele blurb" van de uitgever speelt het spel dus in Hamburg rond het jaar 1900. Voor de inwoners van Duitsland is Hamburg de poort naar de wereld. Binnen de haven strekt zich een uniek complex van pakhuizen uit: Speicherstadt. Het netwerk van kanalen en bruggen herbergt een terminal voor specerijen, koffie, thee en tapijten uit de hele wereld.

Als een van de Hamburgse groothandelaren tijdens de bloeiperiode van de Speicherstadt koop je scheepsladingen voor de pakhuizen, niet te duur natuurlijk, want je maakt graag winst met de verkoop ervan. Wie binnen een jaar de beste deals sluit en zijn klanten van de juiste goederen voorziet, is de winnaar van het spel. Maar pas op! Plotselinge branden veroorzaken grote verliezen. Misschien kun je beter vroeg investeren in brandbeveiliging.

Als je Speicherstadt speelt, zul je enthousiast zijn over het eenvoudige en originele mechanisme om de gewenste actiekaarten te verkrijgen.
In het spel strijden de spelers om overwinningspunten, die voornamelijk voortkomen uit contracten (sets grondstoffen) en speciale kaarten (zoals een verzamelde set van 1-4 identieke "telkantoren", de haven die verzamelde scheepskaarten beloont etc.). Het spel is gebaseerd op twee kernconcepten:

1. Spelers bieden op kaarten door "torens" te bouwen met hun speelfiguren erboven. Elke pion in een toren verhoogt de kosten van een kaart - maar alleen voor spelers "eronder". Dit is het belangrijkste mechanisme van het spel - spelers moeten afwegen WANNEER ze een bod uitbrengen (hun speelfiguur boven een bepaalde kaart plaatsen) en wanneer ze hun speelfiguren gebruiken om anderen meer te laten betalen. Dit is belangrijk omdat een speler slechts drie biedingen kan doen tijdens een ronde.

2. Spelers worden gestraft met negatieve punten voor het niet verzamelen van brandweerkaarten. Het negeren van veiligheid kan een speler dus een overwinning kosten. Voor veel spelers (en zeker door mij) is het "straffende" mechanisme een handelsmerk van de auteur.

Het spel is verdeeld in vier seizoenen: winter, lente, zomer en herfst. In latere seizoenen verschijnen er krachtigere kaarten, dus spelers moeten vooruit denken bij het beheren van hun grondstoffen - ook al zo'n typische Feld-eigenschap.

Hoe wordt The Speicherstadt gespeeld?

Drie of vier spelers bieden met hun meeples op verschillende kaarten die in de markt worden aangeboden. Ik benoem hier met opzet het aantal spelers omdat veiling- of biedspellen alleen maar leuk zijn wanneer je deze met 3 of meer spelers speelt.
Elke speler krijgt drie werkers. In de speelrichting plaatst elke speler een werker op de kaart waarop hij of zij wil bieden, en dat blijf je doen tot alle werkers geplaatst zijn. Het aantal arbeiders op elke kaart is de prijs (in feite de vraag naar een bepaalde kaart).
Na het bieden wordt voor elke kaart bekeken wie de veiling gewonnen heeft en ook of de speler die de veiling gewonnen heeft ook bereid is ervoor te betalen. Er komen contractkaarten tevoorschijn, waarvan de opdracht moet worden uitgevoerd door het leveren van bepaalde goederen. En later komen er goederen beschikbaar via scheepskaarten. Spelers doen hun best om deze goederen toe te wijzen/te bewaren/om te zetten in de hoop dat ze hun contractkaarten volledig kunnen vervullen voor punten. De meeste punten winnen.

Het spel wordt eigenlijk voor het grootste deel bepaald door wat er in het biedgedeelte gebeurd. Hierin zit het "venijn". Al het andere (hoe belangrijk ook) voelt als boekhouden. Als een speler door het plaatsen van een meeple op een kaart biedt, dan plaatst hij deze hierop. Andere spelers doen hetzelfde en leggen op die manier een rijtje meeples boven de kaart op het bord. De uiteindelijke prijs van een kaart is het aantal pionnen dat erboven staat.

De speler die als eerste zijn meeple heeft neergelegd (net boven de kaart), mag bij het uitspelen van elke kaart beslissen of hij deze koopt of past. Als er gepast wordt, mag de meeple teruggenomen worden. Hierdoor wordt de prijs voor de volgende speler, die dezelfde beslissing moet nemen, één goedkoper. Niet gekochte kaarten worden afgelegd en gaan uit het spel.

Het resultaat hiervan is dat de eerste persoon die een werker neerlegt de eerste mogelijkheid heeft om te kopen, maar dat betekent ook dat je een kaart moet kopen wanneer deze het duurst is. Omdat geld meestal schaars is, betekent dit dat je moeilijke keuzes moet maken. Het is vrij gebruikelijk om een werker op een kaart te zetten die je niet per se wilt kopen, maar je weet dat je door de kosten van de kaart te verhogen een concurrent uit de markt kunt prijzen (of in ieder geval je concurrent kunt dwingen om meer te betalen dan jij denkt dat de kaart waard zou moeten zijn).

De kaarten komen in vier seizoenen. In de lente komen de goederen in het spel. De drie meest voorkomende zijn contracten, vrachtschepen en brandverzekeringen. Contracten leveren overwinningspunten op zolang aan de voorwaarden van het contract wordt voldaan. De voorwaarde is het leveren van bepaalde soorten goederen. Je koopt dus contracten in de veronderstelling dat je in staat bent om het soort goederen te verwerven dat door het contract wordt geëist. Aangezien je tegenstanders je kaarten kunnen zien, zullen ze, als ze goed zijn, natuurlijk hun best doen om het je zo moeilijk mogelijk te maken.
Andere soorten kaarten zijn handelskaarten waarmee je bepaalde soorten vracht kunt ruilen voor broodnodig geld, gebouwen die gewoon overwinningspunten waard zijn en andere gebouwen die speciale eigenschappen hebben.

Verspreid door de stapel liggen ook vier "vuur"-kaarten, die nadelige gevolgen kunnen hebben voor spelers met negatieve punten, tenzij ze brandweerman-kaarten hebben gekocht voor "bescherming". Als er een brandkaart wordt getrokken, krijgt degene met de hoogste waarde aan brandverzekeringskaarten het aantal overwinningspunten dat op de brandkaart staat, en degene met de laagste waarde aan brandverzekeringskaarten verliest datzelfde aantal overwinningspunten.

Je kunt er niet omheen: een spel over Duitse handelshuizen in een pakhuisdistrict is niet bepaald boeiend. Mensen die spellen kopen op basis van interessante thema's zullen The Speicherstadt waarschijnlijk links laten liggen. Dat is jammer, want dit is verre van een slecht bedacht thema, en de spelregels en de setting vullen elkaar mooi aan.

In de Speicherstadt krijgen spelers een uitstekend beeld van een geïdealiseerde vrije markt. Om het spel te winnen zul je flexibel moeten blijven. Een speler die aan de slag gaat met een specifieke strategie in gedachten als het gaat om het soort kaarten waarop geboden moet worden, heeft een doel dat het gemakkelijkst te frustreren is tegenstanders.
Om te winnen zul je ook de discipline moeten houden om nooit meer te betalen dan wat je denkt dat een kaart waard is. Het is te gemakkelijk om toe te geven aan de verleiding om een te dure kaart te kopen, omdat je niet wilt dat een concurrent de kaart voor een lagere prijs heeft.
Op de lange termijn beperkt dit je koopkracht en maakt het het moeilijker om het spel te winnen.

Het biedmechanisme is misschien wel het beste dat ik in een spel heb gezien. Naarmate het spel vordert worden hun biedstrategieën verfijnder en subtieler. Het resultaat is een rijkere spelervaring naarmate je meer speelt.

Ik schreef hierboven al over het aantal spelers. Speicherstadt kan gespeeld worden door twee tot vijf spelers. Dat kan. Maar ik ben zelf niet zo gecharmeerd van het spel voor twee spelers. Misschien is dat ook meer een kwestie van persoonlijke smaak dan dat het spel met twee personen niet in balans zou zijn. Ik laat me graag van het tegendeel overtuigen.

Wat vind ik van The Speicherstadt?

In mijn openingszin beweerde ik al dat het geen geheim is dat ik een gepassioneerd liefhebber ben van de spellen van Stefan Feld. Dat betekent natuurlijk dat alle Felds al met enige punten voorsprong in de mevrouw Verschuur Arena beginnen. Maar dit is in het oeuvre een buitenbeentje.
Volgens mij is dit namelijk de enige Feld waar een biedmechanisme in zit.
Ondanks dat biedmechanisme speelt het spel behoorlijk snel, wat goed is voor een groep waarin spelers zitten die last hebben van analyseverlamming (of beter gezegd: waar spelers last hebben van de spelers die last hebben van analyseverlamming). Gelukkig zorgen de eenvoudige regels niet voor een gebrek aan diepgang. De balans van het spel is een wonder, en het is zeker de moeite waard om uit te proberen voor iedereen die zich niet laat afschrikken door de tamelijk droge setting.

Naschrift

Tijdens het schrijver van de laatste alinea viel het kwartje van de reden waarom het spel "The" Speicherstadt heet. Speicherstadt is de naam van het stadsdeel, ook in het Engels. Die naam blijft staan, ook als het lidwoord (in een andere taal) wel verandert.

Zoek in Reviews

Zoek op alfabet

AR1 BR1 CR1 DR1 ER1 FR1
GR1 HR1 IR1 JR1 KR1 LR1
MR1 NR1 OR1 PR1 QR1 RR1
SR1 TR1 UR1 VR1 ER1 XR1
YR1 ZR1 0R1 1R1 2R1 3R1
4R1 5R1 6R1 7R1 8R1 9R1

B310x420

Wat zeggen de sterren?

Het aantal sterren in een waardering is altijd in relatie tot de categorie en het soort spel. Een familiespel met 8 sterren is niet persé beter dan een expertspel met een waardering van 7 sterren. Bovendien is elke review de persoonlijke waardering van één persoon.

Wil je reageren op deze review?

Dat kan! Wanneer je een account op deze website aanmaakt en vervolgens inlogt dan krijg je de mogelijkheid om reacties te plaatsen.
Reviewers vinden dit erg leuk en reageren doorgaans snel. Die interactie van meningen is misschien wel het hoofddoel van deze website.

Selecteer de taal

Koekie er bij?
Wij presenteren cookies op onze website. Sommige zijn essentieel voor u en het correct functioneren van deze site, andere cookies helpen ons om de site en gebruikerservaring te verbeteren (tracking cookies). U kunt zelf kiezen of u deze cookies wil toestaan of niet. Let op: dat als u onze cookies niet blieft mogelijk niet alle functies van de site voor u beschikbaar zijn.