Creed

Sommige spellen zullen wel nooit helemaal uit ons collectieve geheugen verdwijnen: Monopoly, Levensweg en Triviant behoren inmiddels tot het (inter)nationale erfgoed. Bij ons thuis kwamen vroeger ook wel de nóg wat oorlogszuchtigere spellen op tafel, zoals dammen en schaken, maar ook Risk en Zeeslag. En niet te vergeten: Stratego.

Tijdens het spelen van het spel Creed van de Koreaanse spelmakers van Hangom Games moesten we regelmatig even aan Stratego denken. Aangezien we daar in een grijs verleden talloze, maar dan ook echt tálloze uren mee hebben doorgebracht, moet dat als een groot compliment worden opgevat.

Creed is een mooi gemaakt, spannend en tactisch oorlogsspel waarin Middeleeuwse Fantasylegers elkaar te lijf gaan. Als spelers stuur je een keur aan legereenheden aan, die elk hun eigen specialiteiten hebben. De monarchen en legeraanvoerders bevinden zich (zoals zo vaak) niet aan het hoofd van hun troepen, maar zitten verstopt in hun commandotenten. Jij moet zien te ontdekken waar de legerleiding van de tegenstander zich precies bevindt en ondertussen jouw eigen bevelhebbers zo goed mogelijk zien te beschermen en trachten te voorkomen dat ze worden ontdekt (hierin zit de overeenkomst met de welbekende, vaak door Bommen omringde, te veroveren Vlaggen in Stratego).

Je kunt Creed met z’n tweeën spelen, waarbij je als spelers elk één van de vier beschikbare facties voor je rekening neemt en tegen elkaar vecht. Of je speelt met z’n vieren, waarbij je 2vs2 speelt, en dan is er dus een ook een samenwerkingselement.

De genoemde facties hebben elk hun eigen monarch en twee vooraanstaande legeraanvoerders. Verder zijn er verschillen in de legereenheden wat de manier van vechten betreft. Het Paarse Koninkrijk genaamd Magatias, onder leiding van koningin Viavelle, is bijvoorbeeld meer op sluipmoorden georiënteerd, terwijl Xervin, de Groene factie van de verenigde jagersstammen onder leiding van Vrouwe Yurion, bijzonder goed overweg kan met langeafstandswapens, zoals bogen en ballista's. In het regelboekje zijn twee bladzijden besteed aan het geven van uitgebreide achtergrondinformatie over de koninkrijken Magatias, Xervin, Zuden en Phoenixia en hun respectievelijke leiders en helden.

Creed zit qua hoeveelheid toe te passen militaire tactieken erg goed in elkaar en is ontzettend leuk om te spelen. Je hebt per beurt tien tot maximaal dertien actiepunten in de vorm van kleine ronde fiches tot je beschikking, die je kunt inzetten om een reeks aan strategische handelingen te verrichten. Het plaatsen van een nieuwe legereenheid kost je bijvoorbeeld twee actiepunten. Een veldaanval kost je er ook twee, maar als je het kampement van de tegenstanders wilt aanvallen en een tent wil vernietigen (in de hoop dat iemand van de legerleiding zich daar bevindt), dan kost je dat een actiepunt meer. Dat voelt logisch aan, omdat er immers ook een grotere afstand overbrugd moet worden.

Daarnaast heb je maar liefst acht speciale acties tot je beschikking, die je per spel maar één of maximaal twee keer kunt inzetten. Het gebruik hiervan markeer je met houten kubusjes op je spelersbord. Het spreekt voor zich dat deze speciale acties ook met actiepunten betaald moeten worden, maar aangezien ze verhoudingsgewijs behoorlijk krachtig zijn, zijn ze vaak een stuk duurder dan de 'gewone' acties (een sluipmoordenaar naar een vijandelijke tent toesturen kost je bijvoorbeeld zes actiepunten).

De vrees bestond even dat het spel in een mum van tijd voorbij zou kunnen zijn, als je bijvoorbeeld door de inzet van zo’n sluipmoordenaar, of, ietsjes later in het spel, door de inzet van een trebuchet (lees: een uit de kluiten gewassen katapult) in een vlaag van je reinste mazzel de juiste tent wist te treffen en aldus razendsnel de monarch een kopje kleiner wist te maken. Maar die vrees blijkt ongegrond, aangezien het spel ten eerste vereist dat niet alleen de monarch, maar ook de legeraanvoerder moet worden uitgeschakeld én er mogelijkheden worden geboden om ofwel één of twee tenten in een fort te veranderen, óf de onbeschadigde tenten in het kampement te herschikken, óf een uitgeschakelde bevelhebber te vervangen door een tweede legerleider. Dat soort verdedigingstactieken zijn allemaal heel goed doordacht.

Verder heb je als spelers echt het gevoel dat je je middenin een veldslag bevindt en zit je voortdurend op het puntje van je bevelhebbersstoel. Niet alleen om je eigen plannen te smeden, maar ook om haarscherp in de gaten te houden wat je tegenstander nu weer allemaal op je afstuurt, dan wel in jouw richting slingert, en hoe je daar dan weer adequaat op kunt reageren.

Het regelboekje is heel duidelijk en in goed Engels geschreven. Na alles een keer goed te hebben doorgenomen, hoefden we de regels tijdens het spelen nog maar amper te raadplegen, want de gameplay verloopt zeer soepel en het zit allemaal erg logisch in elkaar. De symbooltjes die op de borden en de kaartjes staan, zijn in voorkomende situaties ook helpend en verhelderend. Het tekenwerk van Creed is aansprekend en de spelcomponenten zijn van goede kwaliteit (met uitzondering van de plastic houdertjes waar je je troepenkaartjes in kunt zetten ... die passen er namelijk niet allemaal in).

In één van de weinige filmpjes over het spel op YouTube wordt Creed een 'Verborgen Juweeltje' genoemd en daar zijn we het roerend mee eens. We gunnen het boeiende en veelzijdige Creed van ganser harte een evenzo grote spelersschare als het nog altijd leuke, maar strategisch toch ietsjes minder interessante Stratego.