Tick Tack Bumm Color Flash

Roep een woord in de juiste categorie en geef de bom door.
Zorg ervoor dat hij niet ontploft in jouw handen, want dat levert je een minpunt op.
Zo simpel is Tick Tack Bumm Colorflash.

Hoe wordt Tick Tack Bumm Colorflash gespeeld?

Op het midden van de tafel worden 4 stapels met kaartjes geplaatst (rood, geel, groen en blauw).

De startspeler neemt de bom en activeert deze door op de knop te drukken.
Vervolgens draait deze speler de bovenste kaart om van de stapel in welke kleur de bom op dat moment knippert.
Nu noemt hij/zij zo snel mogelijk een woord dat overeenkomt met de onthulde categorie.
Hierna geeft de speler de bom door aan de volgende persoon.
Ook deze drukt weer op de witte knop.
Als de bom nu in een andere kleur knippert, draait hij een kaart van de betreffende stapel om, leest de categorie en noemt een woord.
Knippert de bom in een kleur die al onthuld is, wordt er geen nieuwe kaart omgedraaid, maar moet de speler een woord noemen wat nog niet eerder in die categorie genoemd is.
Wanneer de bom ontploft is de ronde afgelopen. De speler die op dat moment de bom vast heeft, krijgt één van de openliggende kaarten als 'strafpunt'.
De overige open kaarten worden verwijderd en er begint een nieuwe ronde.
Wanneer een speler 8 minpunten heeft is het spel afgelopen. De speler die op dat moment de minste minpunten heeft, wint.

Wat vinden we ervan?

De regels zijn simpel, zelfs zo simpel, dat de uitleg over hoe je de batterijen in de bom plaatst langer, uitgebreider en ingewikkelder is.
Simpel kan een voordeel zijn; Het is heel makkelijk uit te leggen, ook aan mensen die (bijna) nooit spellen spelen.
Maar in dit geval is de eenvoudigheid van het spel meteen zijn zwakte.
Er gebeurt niets. Je roept woorden en geeft de bom door. Je hoeft eigenlijk niet na te denken. Er zijn geen beperkingen, opdrachten of vragen. Je moet simpelweg IETS noemen uit de gevraagde categorie. En die categorieën blijven gedurende de ronde ook nog eens hetzelfde.
De bom zelf is kwetsbaar, wat het eigenlijk niet zo geschikt maakt voor een party-game, waarbij wat hysterie gewenst is. Ook de werkzaamheid van de bom liet wat te wensen over; bij ons gebeurde het een aantal keer dat de bom er gewoon mee stopte, zonder te 'ontploffen'.
Voor een echte partygame zijn de rondes ook wel heel erg kort, ze duren tussen de 10 en 60 seconden; bij een grotere groep niet handig.
Met een klein groepje vrienden kan dit mogelijk best een grappig spelletje zijn, maar dan moet er wel heel veel fanatisme (en bier) in zitten.

In de Tick Tack Bumm Familie zijn nog veel meer spellen uitgebracht. Ik speelde ze (nog) niet, maar ik was toch nieuwsgierig of de andere spellen uit deze serie meer potentieel hebben. De 'gewone' Tick Tack Bumm is bijvoorbeeld veel meer een woordspelletje, waarbij je een bepaalde lettergreep krijgt en een woord moet verzinnen met die lettergreep op een vooraf bepaalde plaats. Ik denk dat dat veel beter werkt, naast de 'stress' van de bom, heb je dan ook nog een opdracht waar je echt over na moet denken. Wat bij deze versie dus echt ontbreekt.