Een damessplasser- of flamoesspel

Een groot voordeel van een zogenaamde Vrijdagclub is dat je eenmaal per week bij elkaar komt, niet geheel toevallig op vrijdag - omdat het eens per week vrijdag is.

Een ander voordeel is - zeker wanneer er in de mevrouw VerschuurArena wordt gespeeld - dat de gasten lekkernijen voor bij de koffie meebrengen. Frau Prüser kent inmiddels waarschijnlijk de smaak van mevrouw Verschuur en had voor hazelnoot schuimtaart gezorgd.
Voor haar gastheer had ze ook een kadootje dabei: de Neue Uwe. Nu is dat een Zweipersonsspiel dus wachten we daar even mee tot we weer alleen met z'n tweetjes zijn.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Marrakesh is inmiddels een vaste tafelvuller en ik was erg benieuwd hoe dat met vier personen zou gaan. Of de downtime niet al te lang zou zijn, of dat we elkaar dwars zouden zitten met het pakken van Keshies of het kopen van tegels.
Van beide is niet echt sprake. Er is een miniem voordeel voor de startspeler wanneer je Marrakesh met vier speelt maar echt hinderlijk is het niet. Het was opnieuw opvallen dat het, ondanks dat het een kolossaal spel is, toch vlot meegespeeld kan worden - omdat alles zo logisch in elkaar zit waarschijnlijk.
Peter Mulder speelde het vandaag voor het eerst en deed vanaf beurt één zelfstandig mee (wat natuurlijk ook ligt aan de heldere uitleg van ir. Evert van den Kaa).
Natuurlijk was de winst aan het eind weer voor de meester al lag hij vandaag niet een héle ronde voor maar slechts een halve. Met een tweede plek (en een record aantal punten van maar liefst 132) kan mevrouw Verschuur trots op me zijn. Ik heb er een bewijsfoto van gemaakt.

Na de pauze (en zonder Frau Prüser) deden we nog - mannen onder elkaar - een partijtje Lorenzo il Magnifico. Voor de gelegenheid met alle uitbreidingen. Daarvan moet ik helaas melden dat het niet echt een succes was. Sommige uitbreidingskaarten zijn namelijk zo sterk dat ze alleen plezier brengen aan degene die ze heeft. De andere spelers kunnen dan niets anders doen dan lijdzaam toezien hoe Evertjan (niet geheel toevallig) aan de horizon verdwijnt. Zo had hij bevoorbeeld een gele kaart die - wanneer hij die speelde - bepaalde dat zijn medespelers elk 3 punten aan hem moesten inleveren; drie bij ons er af en drie bij hem er bij. En dat dus twee maal. Hij had ook een gele kaart waarbij je vier punten krijgt plus een gele kaart waarbij je zes punten krijgt. Tel maar op: Dat is tweeëntwintig extra punten verschil per ronde.
Dan kun je nog wel acteren alsof je er zelf niets aan kunt doen:

"Ja sorry jongens... ik heb het zelf niet bedacht; de mogelijkheid wordt mij gegeven door de spelregels. Wie ben ik dan om daar niet gebruik van te maken?"

Maar niemand gelooft je nog.

In België noemen ze dit een flamoesspel.
Wij niet, wij noemen een flamoes een damesplasser.
Damesplasserspel dus.