Het visioen
Ik liep vanmorgen met de honden door dat fenomenale Hollandsche polderlandschap, in diepste gedachten verzonken, toen mijn blik afdwaalde naar de horizon. Daar, in de verte, blonk een object.
Het schitterde dat het een aard had!
Ik hield mijn pas in en genoot.
Dat pikte ik toch maar weer mooi mee op de vroege zondagmorgen, terwijl andere grootsteedse langslapers nog in hun eigen dromenland lagen.
Maar wat was het?
Ahaa!
Het was een visioen!
Of een fata morgana. Maar omdat die vooral in de Sahara voorkomen zou deze dan wel héél ver uit koers zijn. En zo vroeg op de morgen.
Dat leek me sterk.
Ik hield het dus op het eerste.
Een visioen dus.
Prachtig!
Ik genoot van jewelste!
Toen ik na een poosje weer verder kuierde begon ik te mijmeren over welke diepere betekenis ik hieraan mocht verbinden. Want dat is wel de bedoeling van een visioen, begrijp ik.
1000.
Wat had de Heere met mij voor?
Wat viel er te melden?
Natuurlijk moest het te maken hebben met het duizendste lid dat weldra zijn (of haar) opwachting maakt.
Maar zou dat vandaag zijn?
Deze week?
Of deze maand?
Ik keek nog eens om.
En ik keek op de teller.
64 nog.
Dat moet lukken!
Ik keek ook op de teller van #1: Solo Bordspelers NL/BE en een koude rilling greep me bij de keel.
Die moeten er nog maar 8!
En dan ook nog die irritante #1 in hun groepsnaam.
Van zo iets, mense, van zo iets kan mijn hele dag volkomen naar de klote gaan.
Gotferdegotferdedotferdegotfer!
