Wolven

Kent u die uitdrukking, beste liefhebbers van het bordspel? Ik moest daar gisteravond aan denken na afloop van een spelletje.
Het zal wel toeval geweest zijn maar in de afgelopen maanden zag ik een paar maal, bij een bezoek aan een spellenclub, The Wolves op tafel liggen. Toen ik ook nog hoorde dat een vriendin het bij haar thuis zou gaan spelen werd ik nieuwsgierig.

Op BGG zag ik dat het verleden jaar was gepubliceerd en dat het redelijk goede reviews had. Dit was dus blijkbaar een spel dat bij mij (en bij degenen waar ik het meest mee speel) onder de radar was gebleven.
Maar, wanneer ik het nu zo vaak tegenkwam, dan zou ik dat misschien wel als "stille hint" kunnen opvatten.
Dus vroeg ik Marlies (die het spel heeft) of ze het zou willen komen uitleggen en spelen.
Dat kon, gisteravond.

The Wolves is een strategiespel voor 2-5 spelers. Wij speelden het met 4. Op het midden van de tafel bouw je een speelveld op dat bestaat uit 9 gebieden met voorgedrukte hexen. Op die gebieden zijn terreinsoorten voorgedrukt. Die terreinen komen overeen met de habitat van de vijf verschillende wolvensoorten in het spel. Zo zijn er Graswolven, Boswolven, Tundrawolven, etc. In het spel wandelen de wolven over het bord en elke wolfsoort heeft op zijn home-turf een voordeel.
Als "leader of the pack' probeer je tijdens het spel de grootste, meest dominante roedel te bouwen door territorium te claimen, eenzame wolven te verleiden zich bij jouw roedel aan te sluiten en op prooien te jagen. Het is verstandig dat je dat niet te roekeloos doet want je rivalen doen hetzelfde - zij kunnen op hun beurt weer leden van jouw roedel weglokken.

Een ingenieus(!) mechanisme voor actieselectie bepaalt de keuzes die je hebt. Voor elke actie moet je terreintegels omdraaien die overeenkomen met het terrein waarop je je actie wilt uitvoeren. Deze dubbelzijdige tegels betekenen dat de acties die je in deze ronde uitvoert, meteen bepalen op welke terreintypes je in de vólgende ronde kunt handelen. Terwijl je vooral bezig bent met management en vooruit plannen doen je medespelers hetzelfde. Dat maakt het vrijwel onmogelijk om verder dan één beurt vooruit te denken.  En dat vooruit denken is in dit spel belangrijk. Terwijl je acties onderneemt om de controle van je roedel over elke regio uit te breiden, upgrade je ook de attributen van je roedel, waardoor je agressievere acties kunt ondernemen naarmate het spel vordert. Die agressie moet je overigens niet te letterlijk nemen, in ons spel waren de roedels vooral bezig met terreinwinst.

Tijdens het spel wordt op twee tussenmomenten punten geteld. Die momenten worden bepaald door de maanstanden op een kalender. Ook die is heel origineel in het spel gescript.
Aan het einde van het spel (bij volle maan) tellen de spelers de punten die in deze scorefasen zijn verdiend plus het aantal punten die je op je eigen bordje hebt vrijgespeeld.

Hier wil ik even pauzeren: Als dit het was geweest dan had ik het een heel leuk spel gevonden. Het ziet en mooi uit, het thema is interessant en is op een heel slimme en originele manier naar het spel gebracht en alle onderdelen zijn mooi en van prima kwaliteit.

Maar... er is één onderdeel waardoor ik tijdens het spel een paar maal dacht: "Wat een ongelofelijk kutspel is dit. Wie heeft deze achterlijke regel bedacht?"
Tijdens het spel vergroot je de actiemogelijkheden van de twee(!) acties die je in elke beurt hebt. Omdat er veel mogelijkheden zijn (met veel verschillende gevolgen) heb je veel om over na te denken. Omdat jouw mogelijkheden worden bepaald door de acties van je medespelers kun je pas gaan nadenken als je aan de beurt bent.
Downtime. Veel downtime.

{gallery}wolves{/gallery}

Downtime in een spel vind ik vervelend maar ik ben bereid om op mijn tanden te bijten wanneer ik dat van tevoren weet.
Het wordt pas echt vervelend door de extra acties die er te verdienen zijn. En de extra acties die er met de extra acties te verdienen zijn.
En de extra actie... etc.
Zo kan het gebeuren dat een speler naast de twee acties van de eigen beurt 6 of 8 extra acties uit kan spelen waarvan de gevolgen pas zichtbaar zijn wanneer de actie is uitgespeeld. Hierdoor kun je twintig minuten het idee krijgen dat je toeschouwer van het spel bent en geen medespeler. Ik kan me zelfs voorstellen dat er een situatie ontstaat dat een speler eindeloos aan de beurt blijft.

Zonder deze extra actietokens ben ik misschien nog wel eens bereid om dit spel te spelen. Maar anders echt niet.
The Wolves is een mooi spel, echt waar, maar ik vind het drie keer niks.
Twee sterren DickVoormekaarWaarde. Een voor de vormgeving, een voor de uitvoering en kwaliteit van de spullen.